ในคดีนี้ โจทก์ทำหน้าที่ยึดรถให้กับจำเลย และได้รับค่าตอบแทนจากจำเลยใน 2 ส่วน ได้แก่ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ค่าหน้าหน้านี้เป็นค่าตอบแทนที่คำนวณตามผลงานของโจทก์ ซึ่งทำในเวลาทำงานปกติ ถือเป็น “ค่าจ้าง” ตามนิยามใน พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ดังนั้น จำเลยต้องรับผิดชอบจ่ายเงินค่าหน้าหน้าตามที่ตกลง และเนื่องจากจำเลยผิดนัดชำระ จึงต้องเสียดอกเบี้ยในอัตรา ร้อยละ 15 ต่อปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 9 วรรคหนึ่ง. คำพิพากษาศาลฎีกา ๗๘๙๑/๒๕๕๓ (ค่านายหน้าในการยึดรถ) #hrรีพอร์ต

📌 ประเด็นที่ต้องพิจารณา 🔹 ค่าคอมมิชชั่นเป็นค่าจ้าง ต้องนำมาคำนวณค่าชดเชย 🔹 การโยกย้ายที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนเกินควร ⚖️ คำวินิจฉัยของศาลฎีกา ✅ ค่าคอมมิชชั่นเป็นค่าจ้าง ต้องนำมาคำนวณค่าชดเชย✅ การโยกย้ายที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนเกินควร ไม่ถือเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งร้ายแรง✅ นายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชย แต่ต้องพิจารณารายได้ย้อนหลังให้ถูกต้อง 📢 ข้อสรุปสำคัญจากคดีนี้ 🔹 ค่าคอมมิชชั่นถือเป็นค่าจ้างตามกฎหมายแรงงาน ต้องนำมาคิดค่าชดเชยเมื่อเลิกจ้าง🔹 การโยกย้ายที่ส่งผลกระทบต่อพนักงานมากเกินไป อาจเป็นเหตุให้เลิกจ้างโดยไม่มีมูล🔹 นายจ้างไม่สามารถเลิกจ้างโดยไม่แจ้งล่วงหน้า หากลูกจ้างปฏิเสธการโยกย้ายที่ไม่เป็นธรรม🔹 การคำนวณค่าชดเชยต้องอิงจากรายได้ย้อนหลังที่ชัดเจน ไม่ใช่เฉลี่ยแบบกะเกณฑ์ 💡 บทเรียนจากคดี: ลูกจ้างควร เก็บหลักฐานรายได้ย้อนหลัง เช่น สลิปเงินเดือน ใบแจ้งค่าคอมมิชชั่น เพื่อใช้เป็นหลักฐานในการคำนวณค่าชดเชยหากมีปัญหาการเลิกจ้าง! คำพิพำกษาศาลฎีกาที่ ๕๐๘๒/๒๕๕๘ #hrรีพอร์ต

ในคดีนี้ มีข้อพิพาทว่า ค่าคอมมิชชั่นที่ลูกจ้างได้รับจากการขายสินค้า ต้องนำมาคำนวณเป็นฐานค่าชดเชยหรือไม่ ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 5 ซึ่งให้คำนิยาม “ค่าจ้าง” ว่าเป็นเงินที่นายจ้างตกลงจ่ายให้ลูกจ้างเป็นค่าตอบแทนการทำงาน ไม่ว่าจะจ่ายเป็นรายชั่วโมง รายวัน รายเดือน หรือคำนวณตามผลงานก็ตาม 📌 ศาลวินิจฉัยว่า✅ ค่าคอมมิชชั่นที่โจทก์ได้รับ มาจากการขายสินค้า คำนวณจากยอดขายในแต่ละเดือน✅ แม้โจทก์จะได้รับเงินเดือนอยู่แล้ว แต่ค่าคอมมิชชั่นก็เป็น ค่าตอบแทนการทำงานที่ขึ้นอยู่กับผลงาน✅ ดังนั้น ค่าคอมมิชชั่นถือเป็นค่าจ้างตามกฎหมายแรงงาน ข้อสรุปสำคัญจากคดีนี้ 🔹 ค่าคอมมิชชั่นเป็นค่าจ้าง ตามกฎหมายแรงงาน ต้องนำมารวมกับเงินเดือน🔹 เมื่อนำมารวมแล้ว ต้องใช้เป็นฐานคำนวณค่าชดเชยเมื่อลูกจ้างถูกเลิกจ้าง🔹 นายจ้างไม่สามารถอ้างว่าเป็นรายได้พิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงการจ่ายค่าชดเชยได้ 📢 บทเรียนจากคดี: ลูกจ้างที่มีรายได้แบบค่าคอมมิชชั่น ต้องรู้สิทธิของตัวเอง หากถูกเลิกจ้าง อย่าลืมเช็กว่านายจ้างคำนวณค่าชดเชยให้ถูกต้องหรือไม่! คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๘๖๓/๒๕๕๒ (ค่าคอมมิชชั่น) #hrรีพอร์ต

ในคดีนี้ โจทก์เป็นพนักงานขายของจำเลย ซึ่งได้รับเงินเดือนเป็นค่าจ้าง และมีข้อตกลงว่าหากขายสินค้าได้ จะได้รับค่าตอบแทนการขาย 1.5% ของยอดขาย แต่ถ้าเป็นเพียงผู้ประสานงานหลังการขาย จะไม่ได้รับค่าตอบแทนนี้ โจทก์เรียกร้องเงินค่าตอบแทนการขายงวดเดือนธันวาคม 2535 โดยศาลพิจารณาว่า ค่าตอบแทนการขายถือเป็นค่าจ้างตามกฎหมายแรงงาน เพราะ✅ เป็นค่าตอบแทนที่นายจ้างจ่ายให้ตามผลงาน✅ มีการกำหนดงวดเวลาจ่ายที่แน่นอน ดังนั้น นายจ้างจึงต้องจ่ายเงินจำนวนนี้ให้กับโจทก์ แต่… 📌 ปัญหาสำคัญ: โจทก์มีสิทธิเรียกร้องเงินได้ตั้งแต่มกราคม 2536 แต่กลับยื่นฟ้องวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2538 ซึ่ง เกินระยะเวลา 2 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 193/34 (9) ทำให้ คดีขาดอายุความ และโจทก์ไม่สามารถเรียกร้องเงินได้ บทเรียนจากคดีนี้ 🔹 ค่าคอมมิชชั่นที่จ่ายตามผลงาน ถือเป็นค่าจ้างตามกฎหมายแรงงาน🔹 สิทธิเรียกร้องค่าจ้างมีอายุความ 2 ปี นับจากวันที่สามารถเรียกร้องได้🔹 หากถูกเบี้ยวค่าจ้าง อย่ารอช้า ต้องฟ้องภายในกำหนดเวลา! คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๑๘๑/๒๕๔๐ (ค่าตอบแทนการขาย)

สรุปคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 513/2524 กรณีนี้เป็นข้อพิพาทเกี่ยวกับค่าตอบแทนที่นายจ้างจ่ายให้ลูกจ้าง โดยนายจ้างแจ้งรับลูกจ้างเข้าทำงานด้วยเงินเดือนรวม 11,000 บาท ซึ่งแยกเป็น เงินเดือน 4,500 บาท ค่าพาหนะ 2,000 บาท และค่าคอมมิชชั่น 4,500 บาท ต่อมาเมื่อปรับเป็นพนักงานประจำ เงินเดือนเพิ่มเป็น 13,500 บาท โดยยังคงแยกเป็น เงินเดือน 7,000 บาท ค่าพาหนะ 2,000 บาท และค่าคอมมิชชั่น 4,500 บาท ศาลพิจารณาเห็นว่า ค่าพาหนะและค่าคอมมิชชั่นที่จ่ายเป็นประจำทุกเดือน ไม่ได้มีเงื่อนไขว่าต้องออกไปหาลูกค้าหรือทำยอดขาย จึงถือว่าเป็นค่าตอบแทนจากการทำงานตามปกติ ไม่ใช่สวัสดิการหรือโบนัสที่ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขพิเศษ ดังนั้น เงินจำนวนนี้ต้องถูกนับรวมเป็น ค่าจ้าง ตามกฎหมายแรงงาน และต้องใช้เป็นฐานคำนวณค่าชดเชยเมื่อลูกจ้างถูกเลิกจ้าง ใจความสำคัญ: แม้จะเรียกค่าตอบแทนเป็นชื่ออื่น แต่หากจ่ายสม่ำเสมอทุกเดือน ต้องนับเป็นค่าจ้าง และใช้เป็นฐานในการคำนวณค่าชดเชยตามกฎหมาย อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๕๑๓/๒๕๒๔ (ค่าคอมมิชชั่น) #hrรีพอร์ต

ข้อคิดจากคดี: การจ่ายค่าครองชีพในลักษณะต่อเนื่องและคงที่ โดยมีลักษณะตอบแทนการทำงาน อาจถือเป็นค่าจ้างตามกฎหมายแรงงาน แม้ว่าจะเริ่มต้นจากสวัสดิการ ดังนั้นนายจ้างควรระมัดระวังในการกำหนดเงื่อนไขหรือรายละเอียดการจ่ายเงินในสัญญาจ้างงาน. อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๙๘๗ – ๔๓๒๙/๒๕๕๓ #hrรีพอร์ต

บทเรียนจากคดี: นายจ้างต้องปฏิบัติตามบันทึกข้อตกลงและกฎหมายแรงงานที่ระบุให้ค่าเงินครองชีพเป็นส่วนหนึ่งของค่าจ้าง ทั้งนี้เพื่อปกป้องสิทธิของลูกจ้างในการได้รับค่าตอบแทนที่เป็นธรรมตามกฎหมาย. อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๙๕๐๒-๑๙๙๖๖/๒๕๕๖ #hrรีพอร์ต

สาระสำคัญ สรุป กรณีนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการพิจารณาค่าตอบแทนในรูปแบบค่าคอมมิชชั่นเป็นค่าจ้าง รวมถึงการปฏิบัติที่ถูกต้องและเป็นธรรมจากฝ่ายนายจ้างในกรณีโยกย้ายหรือเลิกจ้างลูกจ้าง ทั้งนี้ ศาลแรงงานภาค 8 ต้องฟังข้อเท็จจริงเพิ่มเติมเพื่อกำหนดค่าชดเชยที่เหมาะสมและยุติธรรมต่อทุกฝ่าย. อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๕๐๘๒/๒๕๕๘

ในคดีนี้ ศาลฎีกาพิจารณาถึงกรณีที่ลูกจ้างได้รับเงินจากโครงการเกษียณอายุก่อนเวลาปกติ และมีข้อพิพาทเกี่ยวกับว่าเงินที่ได้รับจากโครงการนี้สามารถนำมาคำนวณรวมเป็นค่าชดเชยตามกฎหมายได้หรือไม่ ข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่สำคัญ: คำตัดสินของศาล: สรุป: เงินที่ลูกจ้างได้รับจากโครงการเกษียณอายุก่อนเวลาปกติถือเป็นส่วนหนึ่งของการจ่ายค่าชดเชยการเลิกจ้าง และหากจำนวนเงินที่ได้รับจากโครงการนี้สูงกว่าค่าชดเชยตามกฎหมาย นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยเพิ่มเติมให้แก่ลูกจ้างในกรณีนี้ อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๖๙๖๖ – ๖๙๗๑/๒๕๔๒  #hrรีพอร์ต

ในคดีนี้ ศาลฎีกาพิจารณาการเลิกจ้างของลูกจ้างที่อายุครบ 60 ปี โดยมีกฎระเบียบของนายจ้างให้พนักงานเกษียณอายุเมื่อถึง 60 ปี แต่ในกรณีนี้นายจ้างและลูกจ้างตกลงทำสัญญาจ้างใหม่เป็นเวลา 5 ฉบับ ฉบับละ 1 ปี ซึ่งไม่มีการให้ลูกจ้างออกจากงานหรือลดเงินเดือน ข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่สำคัญ: คำตัดสินของศาล: ศาลฎีกาพิพากษาว่า แม้นายจ้างจะมีกฎระเบียบให้ลูกจ้างเกษียณเมื่ออายุครบ 60 ปี แต่การที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงทำสัญญาจ้างใหม่และลูกจ้างยังทำงานต่อไปอีก 5 ปี และได้รับค่าจ้างและเงินเดือนตามปกติ ในวันที่ครบอายุเกษียณ 3 กรกฎาคม 2537 นายจ้างยังคงให้ลูกจ้างทำงานต่อและจ่ายค่าจ้างอยู่ ดังนั้นไม่ถือว่าเป็นการเลิกจ้าง และนายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยตามที่ลูกจ้างฟ้อง สรุป: การที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงทำสัญญาจ้างใหม่หลังจากครบอายุเกษียณ 60 ปี โดยให้ลูกจ้างทำงานต่อไปและได้รับค่าจ้างปกติ ทำให้วันที่ครบอายุเกษียณไม่ถือว่าเป็นการเลิกจ้าง และนายจ้างไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยตามกฎหมาย. อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๖๘๒๘/๒๕๔๓ #hrรีพอร์ต