HR รีพอร์ต

คุณเคยรู้สึกเหนื่อยหลังจากเข้าสังสรรค์กับเพื่อนๆ ทั้งคืนไหม? หรือเคยถูกถามว่าทำไมเงียบจัง? ถ้าใช่ แสดงว่าคุณอาจเป็นหนึ่งในผู้คนที่ Susan Cain เรียกว่า “Introvert” หรือคนเก็บตัว ซึ่งเธอเชื่อว่าเป็นพลังที่โลกใบนี้ต้องการมากที่สุด

เรื่องราวที่เริ่มต้นจากความไม่เข้าใจ

Susan Cain เล่าเรื่องราวของตัวเองในหนังสือ “Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking” ว่าเธอเป็นคนเก็บตัวมาตั้งแต่เด็ก ชอบอ่านหนังสือมากกว่าเล่นกับเพื่อน ชอบนั่งคิดคนเดียวมากกว่าไปปาร์ตี้ แต่สังคมรอบตัวมักมองว่าเธอ “ผิดปกติ”

เธอเล่าถึงวันแรกที่ไปค่ายฤดูร้อนตอนอายุ 9 ขวบ เธอแอบเอาหนังสือไปด้วย หวังว่าจะได้อ่านในเวลาว่าง แต่กลับถูกหัวหน้าค่ายตักเตือนว่า “ที่นี่เราต้องเป็น ‘ทีมเวิร์ค’ ไม่ใช่มานั่งอ่านหนังสือคนเดียว!”

เหตุการณ์นั้นทำให้เธอเริ่มตั้งคำถามว่า ทำไมโลกถึงคิดว่าการอยู่คนเดียวเป็นเรื่องผิด? ทำไมการเงียบจึงถูกมองว่าเป็นข้อบกพร่อง?

โลกที่เปลี่ยนไป: จากบุคลิกภาพสู่การขาย

Susan ย้อนกลับไปดูประวัติศาสตร์อเมริกา เธอพบว่าในต้นศตวรรษที่ 20 สังคมอเมริกันเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ จาก “Culture of Character” (วัฒนธรรมบุคลิกภาพ) มาเป็น “Culture of Personality” (วัฒนธรรมการแสดงออก)

ในอดีต คนจะถูกชื่นชมในเรื่องของความซื่อสัตย์ ความขยันหมั่นเพียร และความมีศีลธรรม แต่เมื่อสังคมเปลี่ยนเป็นแบบทุนนิยม เมืองใหญ่ขยายตัว ธุรกิชการขายเติบโต คนที่พูดเก่ง ขายของเก่ง และดูมั่นใจจึงกลายเป็นที่ต้องการ

เธอยกตัวอย่างหนังสือสอนวิธีการใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไป หนังสือในปี 1800 จะสอนเรื่อง “ความมีเกียรติ” และ “ความถ่อมตน” แต่หนังสือในปี 1920 กลับสอนให้ “ดึงดูดความสนใจ” และ “สร้างบุคลิกที่สะดุดตา”

การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้คนเก็บตัวกลายเป็น “ของเก่า” ที่ต้องปรับปรุง

คนเก็บตัว กับ คนชอบสังคม: ต่างกันอย่างไร?

Susan อธิบายความแตกต่างระหว่าง Introvert และ Extrovert ด้วยเรื่องราวและตัวอย่างที่เข้าใจง่าย:

คนเก็บตัว (Introvert) เปรียบเหมือนโซลาร์เซลล์ที่ต้องชาร์จแบตจากความเงียบ เมื่อไปปาร์ตี้หรืออยู่ท่ามกลางคนจำนวนมาก พลังงานจะค่อยๆ หมด แต่เมื่อกลับมาอยู่คนเดียว อ่านหนังสือ หรือทำกิจกรรมที่ชอบ พลังงานจะกลับมา

เธอยกตัวอย่างตัวเอง เมื่อไปประชุมงานทั้งวัน เธอจะรู้สึกเหนื่อยมาก แม้จะไม่ได้ทำงานหนัก แต่พอกลับไปนั่งเขียนหนังสือคนเดียวที่บ้าน เธอกลับรู้สึกกระปรี้กระเปร่า

คนชอบสังคม (Extrovert) เปรียบเหมือนเครื่องปั่นไฟที่ต้องใช้การเคลื่อนไหวและปฏิสัมพันธ์เพื่อสร้างพลังงาน เมื่ออยู่คนเดียวนานๆ จะรู้สึกเซ็ง แต่เมื่อได้เจอคน ได้คุย ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน พลังงานจะเพิ่มขึ้น

เธอเล่าถึงสามีของเธอที่เป็นคนชอบสังคม เมื่อสิ้นสุดวันทำงาน เขาจะชวนเธอไปดินเนอร์กับเพื่อน ในขณะที่เธออยากกลับบ้านไปอ่านหนังสือ ตอนแรกเธอคิดว่าเขาไม่เข้าใจเธอ จนมาเข้าใจทีหลังว่า เขาต้องการพลังงานจากการเจอคน เหมือนกับที่เธอต้องการพลังงานจากความเงียบ

เรื่องจริงที่พิสูจน์พลังคนเก็บตัว

Susan นำเสนอเรื่องราวของผู้นำและอัจฉริยะระดับโลกที่เป็นคนเก็บตัว:

บิล เกตส์ ตอนเป็นเด็กเป็นคนเงียบมาก แม่ของเขาเป็นห่วงว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต เพราะไม่ค่อยพูดจา แต่เขากลับสร้างไมโครซอฟต์ขึ้นมาได้ด้วยการใช้เวลานับชั่วโมงในการเขียนโปรแกรม คิด วิเคราะห์ และพัฒนาเทคโนโลยี

วอร์เรน บัฟเฟตต์ นักลงทุนมหาเศรษฐีที่ใช้เวลา 80% ของวันในการอ่านและคิด เขาบอกว่าความสำเร็จของเขามาจากการที่เขาไม่รีบร้อนตัดสินใจ แต่จะนั่งอ่านรายงาน วิเคราะห์ข้อมูล และคิดอย่างรอบคอบก่อนลงทุน

ไอน์สไตน์ นักฟิสิกส์อัจฉริยะที่ค้นพบทฤษฎีสัมพัทธภาพ เขาเป็นคนเก็บตัวมาก ชอบเดินเล่นคนเดียว ไม่ชอบไปงานเลี้ยง และใช้เวลาส่วนใหญ่ในการคิดและทำการทดลองในหัว ทฤษฎีที่เปลี่ยนโลกของเขาเกิดขึ้นจากการนั่งคิดคนเดียวเป็นเวลาหลายปี

วิทยาศาสตร์เปิดเผยความลับ

Susan นำเสนองานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ที่อธิบายว่าทำไมคนเก็บตัวและคนชอบสังคมถึงแตกต่างกัน:

ระบบประสาท: คนเก็บตัวมีระบบประสาทที่ไวต่อสิ่งเร้ามากกว่า เสียงดัง แสงแรง หรือคนเยอะๆ จะทำให้พวกเขารู้สึกครอบงำได้ง่าย ในขณะที่คนชอบสังคมต้องการสิ่งเร้าที่แรงกว่าถึงจะรู้สึกตื่นตัว

สารเคมีในสมอง: คนชอบสังคมตอบสนองต่อ dopamine (สารแห่งความตื่นเต้น) ได้ดี จึงชอบความเสี่ยงและการผจญภัยใหม่ ส่วนคนเก็บตัวตอบสนองต่อ acetylcholine (สารแห่งความสงบ) ได้ดีกว่า จึงรู้สึกสบายใจกับกิจกรรมที่เงียบๆ เช่น การอ่าน การคิด หรือการสนทนาลึกกับคนใกล้ชิด

เธอยกตัวอย่างการทดลอง: ให้เด็กทารกดูสีสันสดใสและฟังเสียงดัง เด็กที่ร้องไห้และแสดงความไม่สบายใจจะมีแนวโน้มเป็นคนเก็บตัวเมื่อโตขึ้น ส่วนเด็กที่ดูสนุกสนานจะมีแนวโน้มเป็นคนชอบสังคม

ปัญหาในโรงเรียนและที่ทำงาน

Susan ชี้ให้เห็นว่าระบบการศึกษาและการทำงานในปัจจุบันเอื้อประโยชน์ต่อคนชอบสังคมมากเกินไป:

ในโรงเรียน: เด็กๆ ต้องนั่งเป็นกลุ่ม แม้ว่าเด็กเก็บตัวจะเรียนรู้ได้ดีกว่าเมื่อทำงานคนเดียว การประเมินผลเน้นการพูดในชั้น ทำให้เด็กเก็บตัวที่มีความคิดดีๆ แต่ไม่กล้าพูดได้คะแนนต่ำ

เธอยกตัวอย่างลูกสาวเพื่อนที่เป็นเด็กเก็บตัว เก่งคณิตศาสตร์มาก แต่ไม่ชอบตอบคำถามหน้าชั้น ครูจึงคิดว่าเธอไม่เข้าใจบทเรียน จนกระทั่งพ่อแม่ขอให้ทดสอบเป็นการเขียนแทน ปรากฏว่าเธอเก่งกว่าเด็กคนอื่นๆ ในชั้นเสียอีก

ในที่ทำงาน: สำนักงานเปิด ประชุมแบบ brainstorm และการทำงานเป็นทีมกลายเป็นมาตรฐาน แม้ว่างานวิจัยจะบอกว่าคนเก็บตัวมักคิดไอเดียได้ดีกว่าเมื่อทำงานคนเดียวก่อน

เธอเล่าถึงบริษัทเทคโนโลยีแห่งหนึ่งที่บังคับให้พนักงานนั่งร่วมโต๊ะกันหมด ไม่มีที่ส่วนตัว ผลคือพนักงานที่เป็นคนเก็บตัวเครียด ประสิทธิภาพลดลง และหลายคนลาออก

พลังที่ซ่อนอยู่ของคนเก็บตัว

Susan อธิบายจุดแข็งของคนเก็บตัวที่โลกต้องการ:

1. ความคิดสร้างสรรค์: การวิจัยพบว่าคนเก็บตัวมีความคิดสร้างสรรค์สูงกว่า เพราะพวกเขาใช้เวลาคิดคนเดียว ไม่ถูกรบกวนจากความคิดเห็นของคนอื่น

เธอยกตัวอย่าง J.K. Rowling ผู้เขียน Harry Potter ที่คิดเรื่องราวขึ้นมาขณะนั่งรถไฟคนเดียว และใช้เวลาหลายปีเขียนคนเดียวในคาเฟ่เงียบๆ

2. การฟังอย่างลึกซึ้ง: คนเก็บตัวเป็นนักฟังที่ดี ทำให้คนอื่นรู้สึกถูกเข้าใจ และได้รับข้อมูลที่ครบถ้วนก่อนตัดสินใจ

เธอเล่าถึง CEO คนหนึ่งที่เป็นคนเก็บตัว ในการประชุม เขาจะฟังทุกคนพูดก่อน แล้วจึงสรุปและให้ทิศทางที่ชัดเจน ทำให้ทีมรู้สึกว่าความคิดเห็นของตัวเองมีคุณค่า

3. ความรอบคอบ: คนเก็บตัวไม่รีบร้อนตัดสินใจ พวกเขาจะคิดให้รอบคอบก่อน ลดความเสี่ยงในการทำผิดพลาด

ตัวอย่างเด่นคือ Eleanor Roosevelt ภริยาประธานาธิบดีอเมริกา ที่เป็นคนเก็บตัวแต่กลายเป็นนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนที่ยิ่งใหญ่ เพราะเธอใช้เวลาคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับความยุติธรรม

4. ความลึกซึ้งแทนความกว้าง: คนเก็บตัวชอบเจาะลึกในสิ่งที่สนใจ ทำให้เกิดความเชี่ยวชาญ

Susan ยกตัวอย่างนักวิทยาศาสตร์หลายคนที่เป็นคนเก็บตัว พวกเขายอมใช้เวลาหลายสิบปีศึกษาเรื่องเดียว จนค้นพบสิ่งที่เปลี่ยนโลก

บทเรียนจากวัฒนธรรมเอเชีย

Susan เดินทางไปศึกษาวัฒนธรรมการทำงานในเอเซีย โดยเฉพาะญี่ปุ่น เธอพบว่าสังคมญี่ปุ่นเคารพความเงียบและการคิดอย่างรอบคอบ

ในญี่ปุ่นมีสำนวนที่ว่า “The nail that sticks out gets hammered down” (เล็บที่ยื่นออกมาจะถูกตอก) สอนให้คนไม่โอ้อวดหรือดึงดูดความสนใจ ตรงข้ามกับอเมริกาที่สอนให้ “The squeaky wheel gets the grease” (ล้อที่ส่องเสียงจะได้น้ำมันหล่อลื่น)

เธอสังเกตเห็นว่าในที่ประชุมบริษัทญี่ปุ่น คนจะนั่งเงียบฟังก่อน แล้วจึงแสดงความคิดเห็นอย่างรอบคอบ ไม่เหมือนอเมริกาที่ทุกคนแย่งพูด ผลคือการตัดสินใจของญี่ปุ่นมักใช้เวลานานกว่า แต่เมื่อตัดสินใจแล้วจะดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เธอสรุปว่าโลกต้องการทั้งสองแบบ: ความเร็วของคนชอบสังคมและความรอบคอบของคนเก็บตัว

การเลี้ยงลูกคนเก็บตัว

Susan ให้คำแนะนำสำหรับพ่อแม่ที่มีลูกเป็นคนเก็บตัว:

อย่าพยายาม “แก้ไข”: เธอเล่าถึงเพื่อนที่พาลูกสาวไปหาจิตแพทย์เพราะคิดว่าเด็กเก็บตัวผิดปกติ แพทย์บอกว่า “เด็กคนนี้ไม่มีปัญหาอะไร เธอแค่เป็นคนเก็บตัว”

เข้าใจความต้องการ: ลูกคนเก็บตัวต้องการเวลาอยู่คนเดียวเพื่อ “ชาร์จแบต” พ่อแม่ไม่ควรบังคับให้เข้าสังคมตลอดเวลา

หาจุดแข็ง: ส่งเสริมสิ่งที่เด็กชอบและเก่ง ไม่ใช่บังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ถนัด

เธอยกตัวอย่างเด็กหญิงคนหนึ่งที่ไม่ชอบเล่นกีฬาหรือเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่ม แต่ชอบวาดรูป พ่อแม่จึงหาครูสอนศิลปะให้ ทำให้เด็กมีความมั่นใจและค้นพบพรสวรรค์ของตัวเอง

คำแนะนำสำหรับคนเก็บตัว

1. รู้จักตัวเอง: เข้าใจว่าตัวเองต้องการอะไร เมื่อไหร่ต้อง “ชาร์จแบต” อย่าบังคับตัวเองให้เป็นคนอื่น

2. เตรียมตัว: คนเก็บตัวทำงานได้ดีเมื่อมีการเตรียมตัว ก่อนประชุมสำคัญ ให้เตรียมสิ่งที่จะพูดไว้ ก่อนไปงานเลี้ยง ให้คิดหัวข้อสนทนาไว้

3. หาพื้นที่ส่วนตัว: ในที่ทำงาน หาที่เงียบสำหรับคิดและทำงาน ที่บ้าน มีห้องหรือมุมสำหรับอยู่คนเดียว

4. ใช้จุดแข็ง: เน้นการฟัง การคิดอย่างลึกซึ้ง และการเตรียมตัวที่ดี แทนที่จะพยายามแข่งขันเรื่องการพูดหรือสร้างความประทับใจในทันที

5. สื่อสารแบบเขียน: เมื่อมีเรื่องสำคัญ ใช้อีเมลหรือข้อความแทนการโทรศัพท์ จะช่วยให้สื่อสารได้ชัดเจนและมีเวลาคิด

สำหรับคนชอบสังคมที่อยู่กับคนเก็บตัว

Susan ให้คำแนะนำสำหรับคนชอบสังคมที่มีคู่ครอง ลูก หรือเพื่อนเป็นคนเก็บตัว:

เข้าใจความแตกต่าง: เมื่อคนเก็บตัวขอเวลาอยู่คนเดียว ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รักคุณ แต่เขาต้องการเวลา “ชาร์จแบต”

ให้พื้นที่: อย่าเอาใจใส่มากเกินไป บางครั้งการที่คุณเงียบๆ อยู่ข้างๆ โดยไม่พูดอะไร คือการแสดงความรักที่ดีที่สุด

อย่าตีความผิด: เมื่อคนเก็บตัวเงียบในงานเลี้ยง ไม่ได้หมายความว่าเขาเบื่อ แต่อาจเหนื่อยจากการเข้าสังคม

ข้อความสำคัญที่โลกควรรู้

Susan Cain ต้องการส่งข้อความสำคัญให้โลก:

คนเก็บตัวไม่ใช่คนที่มีปัญหา: พวกเขาแค่ต่างจากคนชอบสังคม เหมือนกับคนถนัดมือซ้ายกับคนถนัดมือขวา

โลกต้องการความหลากหลาย: ถ้าทุกคนเป็นคนชอบสังคม ใครจะเป็นคนคิดอย่างลึกซึ้ง? ถ้าทุกคนเป็นคนเก็บตัว ใครจะเป็นคนขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลง?

ความสำเร็จมีหลายรูปแบบ: ไม่จำเป็นต้องเป็นคนพูดเก่งหรือชอบเข้าสังคมถึงจะประสบความสำเร็จ คนเก็บตัวก็สามารถเปลี่ยนโลกได้ในแบบของตัวเอง

สรุป: เสียงเงียบที่มีพลัง

หนังสือ “Quiet” ของ Susan Cain เปรียบเหมือนการเปิดประตูให้คนเก็บตัวทั่วโลกได้เห็นคุณค่าของตัวเอง และให้คนชอบสังคมได้เข้าใจว่าความเงียบก็มีพลังเหมือนกัน

เธอปิดท้ายหนังสือด้วยการบอกว่า โลกใบนี้ต้องการทั้งเสียงเงียบและเสียงดัง ทั้งความคิดลึกและการกระทำเร็ว ทั้งการทำงานคนเดียวและการทำงานเป็นทีม

“พลังของคนเก็บตัว” ไม่ได้อยู่ที่การพูดดัง แต่อยู่ที่การคิดลึก ไม่ได้อยู่ที่การเป็นคนดัง แต่อยู่ที่การทำสิ่งที่มีความหมาย ไม่ได้อยู่ที่การได้รับความสนใจ แต่อยู่ที่การสร้างสรรค์สิ่งที่เปลี่ยนโลก

สำหรับคนเก็บตัวที่อ่านบทความนี้ จงภูมิใจในตัวเอง คุณไม่ได้ผิดปกติ คุณแค่เป็นตัวคุณเอง และโลกใบนี้ต้องการคุณ

สำหรับคนชอบสังคม จงเข้าใจและเคารพเพื่อนคนเก็บตัวรอบตัว เพราะพวกเขาอาจเป็นคนที่จะสร้างสิ่งประดิษฐ์ ศิลปะ หรือความคิดที่เปลี่ยนแปลงโลกในวันหน้า

ในยุคที่โลกเต็มไปด้วยเสียงดังและความวุ่นวาย “ความเงียบ” อาจเป็นสิ่งที่เราต้องการมากที่สุด ไม่ใช่ความเงียบที่ว่างเปล่า แต่ความเงียบที่เต็มไปด้วยความคิด ความคิดสร้างสรรค์ และพลังที่จะเปลี่ยนแปลงโลก

หนังสือ “Quiet” ไม่ได้สอนให้คนเก็บตัวกลายเป็นคนชอบสังคม หรือให้คนชอบสังคมกลายเป็นคนเก็บตัว แต่สอนให้เราเข้าใจและเคารพในความแตกต่าง เพื่อที่เราจะได้ใช้จุดแข็งของแต่ละคนให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ดังที่ Susan Cain กล่าวไว้: “ไม่มีใครเก่งครบทุกเรื่อง แต่ทุกคนเก่งในบางเรื่อง” และสำหรับคนเก็บตัว สิ่งที่พวกเขาเก่งที่สุด คือการมอบสิ่งที่โลกต้องการมากที่สุด: ความคิดที่ลึกซึ้ง การฟังอย่างจริงใจ และพลังเงียบที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้

นี่คือเรื่องราวของการค้นพบ “พลังแห่งความเงียบ” ในโลกที่ดังสนั่น เรื่องราวที่บอกเราว่า บางครั้งเสียงที่เงียบที่สุด กลับเป็นเสียงที่มีพลังมากที่สุด

#hrรีพอร์ต