HR รีพอร์ต

---

ข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่สำคัญ:

1. ข้อบังคับเกี่ยวกับการเกษียณอายุของโจทก์ (นายจ้าง):
   
   • กำหนดให้พนักงานพ้นจากสภาพการเป็นพนักงานเมื่ออายุครบ 60 ปีบริบูรณ์ เว้นแต่นายจ้างอนุมัติการต่ออายุสัญญาก่อนเกษียณ
   • ลูกจ้างที่เกษียณอายุมีสิทธิได้รับค่าชดเชย
2. เหตุการณ์ในคดี:
   
   • นาย พ. ซึ่งเป็นลูกจ้าง มีอายุครบ 60 ปี (อายุเกษียณ) และควรพ้นจากสภาพการเป็นลูกจ้าง
   • นายจ้างอนุญาตให้นาย พ. ทำงานต่อไปโดยไม่ได้จ่ายค่าชดเชยในขณะนั้น
   • 2 ปีต่อมา นาย พ. ขอใช้สิทธิการเกษียณอายุ และนายจ้างอนุมัติการเกษียณ
3. คำสั่งพนักงานตรวจแรงงาน:
   
   • นายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชยให้แก่ลูกจ้างจำนวน 440,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย
4. ข้อโต้แย้งของโจทก์ (นายจ้าง):
   
   • อ้างว่าการที่นาย พ. ทำงานต่อหลังเกษียณอายุเป็นการ “สละสิทธิการเกษียณ”

---

คำวินิจฉัยของศาลฎีกา:

1. การทำงานต่อหลังอายุครบ 60 ปีไม่ได้แปลว่าลูกจ้างสละสิทธิการเกษียณอายุ:
   
   • ศาลเห็นว่าการที่นาย พ. ทำงานต่อหลังจากอายุครบ 60 ปี เกิดจากการอนุมัติของนายจ้างและถือเป็นการต่ออายุสัญญาจ้าง
   • การขยายระยะเวลาการเกษียณอายุนี้ไม่ได้แปลว่าลูกจ้างสละสิทธิการเกษียณ
2. การเกษียณอายุครั้งสุดท้ายถือเป็นการเลิกจ้าง:
   
   • เมื่อนาย พ. ขอใช้สิทธิการเกษียณอายุ และนายจ้างอนุมัติให้พ้นจากสภาพการเป็นลูกจ้างในวันที่ 31 ตุลาคม 2544 การสิ้นสุดสภาพการเป็นลูกจ้างนี้ถือว่าเป็นการเลิกจ้างตามกฎหมาย
3. นายจ้างมีหน้าที่ต้องจ่ายค่าชดเชย:
   
   • ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 118 การสิ้นสุดการจ้างงานเนื่องจากการเกษียณอายุถือว่าเป็นการเลิกจ้าง
   • นายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชยจำนวน 440,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 15 ต่อปี ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2544 จนกว่าจะชำระเสร็จ

---

สรุปข้อกฎหมาย:

• การเกษียณอายุเป็นเหตุให้ลูกจ้างพ้นจากสภาพการเป็นพนักงาน ถือเป็นการเลิกจ้างตามกฎหมาย
• การทำงานต่อหลังจากเกษียณไม่ถือว่าลูกจ้างสละสิทธิการเกษียณ
• นายจ้างมีหน้าที่ต้องจ่ายค่าชดเชยให้แก่ลูกจ้างตามสิทธิที่กำหนดไว้ในข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานและกฎหมายแรงงาน

อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๖๑๗/๒๕๔๗ (คดีฟ้องเพิกถอนคำสั่งพนักงานตรวจแรงงาน)

#hrรีพอร์ต