HR รีพอร์ต

---

ประเด็นสำคัญของคดี

1. การเกษียณอายุถือเป็นการเลิกจ้างตามกฎหมาย โดยลูกจ้างมีสิทธิได้รับค่าชดเชย
2. สิทธิในการฟ้องค่าชดเชยมีอายุความ 10 ปี
3. การที่นายจ้างอุทธรณ์ข้อขาดอายุความในศาลอุทธรณ์แรงงาน โดยไม่ได้ยกขึ้นในศาลชั้นต้น ถือว่าขัดต่อกฎหมาย

---

ข้อเท็จจริงของคดี

1. โจทก์ (ลูกจ้าง) ทำงานตำแหน่งแอดไวเซอร์ ได้รับค่าจ้างเดือนละ 55,387 บาท
2. โจทก์เริ่มทำงานกับจำเลย (นายจ้าง) จนกระทั่งอายุครบ 55 ปี ในวันที่ 12 มิถุนายน 2542 ซึ่งตามข้อบังคับการทำงานของจำเลยระบุว่าเป็นเกษียณอายุ
3. หลังจากเกษียณอายุ จำเลยยังให้โจทก์ทำงานต่อไป โดยจ่ายค่าจ้างเรื่อยมา จนถึงวันที่ 18 มิถุนายน 2552 ที่โจทก์ลาออกเนื่องจากอายุ 66 ปี และรู้สึกไม่สามารถทำงานต่อได้
4. โจทก์ฟ้องเรียกค่าชดเชยจากจำเลยเป็นจำนวน 553,870 บาท (ค่าชดเชย 10 เดือน)

---

คำวินิจฉัยของศาล

1. ศาลแรงงานกลาง

• ศาลแรงงานกลางเห็นว่าการเกษียณอายุที่ 55 ปีตามข้อบังคับของจำเลยถือเป็นการเลิกจ้าง
• โจทก์มีสิทธิได้รับค่าชดเชยตามกฎหมายแรงงาน
• พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยจำนวน 400,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์

---

2. ศาลฎีกา

คำวินิจฉัยที่สำคัญ:

1. การเกษียณอายุถือเป็นการเลิกจ้าง:
   การที่ลูกจ้างครบเกษียณอายุตามข้อบังคับถือเป็นการสิ้นสุดสัญญาจ้างโดยปริยาย (การเลิกจ้าง) และลูกจ้างมีสิทธิได้รับค่าชดเชย
   
2. นายจ้างให้ลูกจ้างทำงานต่อหลังเกษียณ:
   แม้จำเลยจะยังคงจ้างโจทก์ต่อหลังเกษียณ แต่ไม่ได้เปลี่ยนสถานะของสิทธิการเลิกจ้างตามข้อบังคับเดิม
   
3. สิทธิค่าชดเชยมีอายุความ 10 ปี:
   ตามมาตรา 193/30 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ สิทธิการฟ้องร้องค่าชดเชยในกรณีเลิกจ้างมีอายุความ 10 ปี
   
4. ข้อขาดอายุความในศาลอุทธรณ์แรงงาน:
   จำเลยอุทธรณ์ว่าคดีขาดอายุความ (สิทธิฟ้องขาดอายุในปี 2552) แต่ประเด็นนี้ไม่เคยถูกยกขึ้นต่อสู้ในศาลแรงงานกลาง
   
   • การที่จำเลยยกข้อขาดอายุความขึ้นในศาลอุทธรณ์ถือเป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้น
   • ขัดต่อ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 วรรคหนึ่ง
   • และขัดต่อ พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31
5. พิพากษายกอุทธรณ์:
   ศาลฎีกายกอุทธรณ์ของจำเลย โดยให้ยืนตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง
   

---

คำพิพากษาสรุป

1. การเกษียณอายุของลูกจ้างตามข้อบังคับ ถือเป็นการเลิกจ้างโดยปริยาย ลูกจ้างมีสิทธิได้รับค่าชดเชย
2. สิทธิการฟ้องค่าชดเชยมีอายุความ 10 ปี นับตั้งแต่วันเลิกจ้าง
3. การอุทธรณ์ข้อขาดอายุความโดยไม่ได้ยกขึ้นในศาลแรงงานกลาง ถือเป็นข้อห้ามตามกฎหมาย

---

ข้อสรุป

คดีนี้ย้ำให้เห็นถึงสิทธิของลูกจ้างในการได้รับค่าชดเชยเมื่อครบเกษียณอายุ และระบุชัดเจนว่าอายุความในการฟ้องร้องสิทธินี้คือ 10 ปี นายจ้างไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรืออ้างข้อขาดอายุความในชั้นอุทธรณ์ได้หากไม่ได้ยกขึ้นสู้ในศาลชั้นต้น.

อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 9878/2557

#hrรีพอร์ต