HR รีพอร์ต

1. ประเด็นข้อพิพาท
โจทก์เป็นครูในโรงเรียนเอกชน โดยได้ยื่นใบลาออกเมื่ออายุ 62 ปี ระบุว่าลาออกเพื่อเกษียณอายุ ขณะเดียวกันจำเลยซึ่งเป็นผู้บริหารโรงเรียน ได้ออกหนังสือถอดถอนโจทก์โดยให้มีผลหลังจากนั้นไม่นาน ศาลแรงงานภาค 5 ยกฟ้อง แต่โจทก์ได้ยื่นอุทธรณ์

2. ประเด็นทางกฎหมาย
ศาลพิจารณาตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการคุ้มครองการทำงานของครูใหญ่และครูโรงเรียนเอกชน พ.ศ. 2542 ระบุว่า:

• ข้อ 32 (5): ครูที่ทำงานครบ 10 ปีขึ้นไป และเลิกจ้างโดยไม่ใช่การลาออกโดยสมัครใจ มีสิทธิได้รับค่าชดเชยไม่น้อยกว่า 10 เดือนของเงินเดือนสุดท้าย
• ข้อ 35 (1): ครูที่ลาออกโดยสมัครใจไม่มีสิทธิได้รับค่าชดเชย

3. การวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษ

• เหตุผลการลาออก: แม้โจทก์จะยื่นใบลาออก แต่ระบุว่าเป็นการลาออกเพื่อเกษียณอายุ ซึ่งเป็นสิทธิที่กำหนดไว้ในระเบียบ
• อายุของโจทก์: ขณะที่ยื่นใบลาออกในปี 2557 โจทก์มีอายุ 62 ปี จึงชัดเจนว่าเหตุผลที่แท้จริงคือการเกษียณอายุ ไม่ใช่การลาออกโดยสมัครใจ
• ค่าชดเชย: จำเลยในฐานะผู้บริหารโรงเรียนจึงต้องจ่ายค่าชดเชยตามระเบียบกระทรวงฯ

4. เงินบำเหน็จตามระเบียบโรงเรียน

• ระเบียบโรงเรียนที่ออกในปี 2539 มีผลบังคับใช้โดยชอบ และถือเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาจ้างแรงงาน
• จำเลยไม่สามารถยกเลิกสิทธิในเงินบำเหน็จโดยปราศจากความยินยอมของโจทก์

5. คำพิพากษา

• ให้จำเลยที่ 2 จ่ายค่าชดเชยจำนวน 169,570 บาท
• ให้จำเลยที่ 1 (ผ่านจำเลยที่ 2 ในฐานะตัวแทน) จ่ายเงินบำเหน็จจำนวน 254,355 บาท
• พร้อมดอกเบี้ยตามกฎหมาย ทั้งนี้จำเลยที่ 2 ไม่มีหน้าที่รับผิดในเงินบำเหน็จในฐานะส่วนตัว

ข้อสรุป: กรณีนี้ยืนยันว่า หากครูในโรงเรียนเอกชนลาออกเพื่อเกษียณอายุ มีสิทธิได้รับค่าชดเชยและเงินบำเหน็จตามระเบียบที่กำหนดไว้

อ้างอิงจาก คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 1339/2560

#hrรีพอร์ต