HR รีพอร์ต

เรื่องราวของสมชาย: ทางเลือกที่ผิดพลาด

สมชายเป็นพนักงานที่ทำงานมาได้หลายปีในบริษัทแห่งหนึ่ง เขามีความฝันที่จะเริ่มธุรกิจเป็นของตัวเอง และได้พบโอกาสในการเข้าร่วมการอบรมที่น่าสนใจ แต่การอบรมดังกล่าวจัดขึ้นในวันธรรมดา ด้วยความกังวลว่าการลาพักร้อนอาจไม่ได้รับการอนุมัติ สมชายจึงตัดสินใจแจ้งลาป่วยกับบริษัท ทั้งที่ความจริงแล้วเขาสบายดี

วันที่ความจริงปรากฏ

ไม่นานหลังจากนั้น ความจริงก็ถูกเปิดเผย เมื่อเพื่อนร่วมงานบังเอิญพบสมชายที่งานอบรม เรื่องราวรู้ถึงหูผู้บริหาร นำมาสู่การสอบสวนภายในและการพิจารณาบทลงโทษ

การพิจารณาทางกฎหมาย

ในการพิจารณาคดี ศาลได้วิเคราะห์ประเด็นสำคัญดังนี้:

1. ประเด็นการทุจริตต่อหน้าที่

– แม้การกระทำของสมชายจะไม่สุจริต แต่ไม่พบเจตนาฉ้อฉล

– ไม่มีการแสวงหาผลประโยชน์ทางการเงินจากการลาป่วยเท็จ

– จึงไม่ถือเป็นการทุจริตต่อหน้าที่อย่างร้ายแรง

2. สิทธิของนายจ้าง

– นายจ้างมีสิทธิเลิกจ้างโดยไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า

– ต้องจ่ายค่าชดเชยตามกฎหมาย

– การเลิกจ้างมีเหตุอันสมควร ไม่ถือเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม

บทเรียนสำคัญ

กรณีของสมชายเป็นตัวอย่างที่ชี้ให้เห็นว่า:

1. การลาป่วยเท็จ แม้ไม่ได้มีเจตนาทุจริตด้านการเงิน ก็ถือเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม

2. ความซื่อสัตย์และความไว้วางใจเป็นพื้นฐานสำคัญในความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง

3. การตัดสินใจเพื่อความสะดวกในระยะสั้น อาจส่งผลเสียร้ายแรงต่อความมั่นคงในอาชีพการงาน

แนวทางที่ควรปฏิบัติ

สำหรับพนักงานที่ต้องการเข้าร่วมกิจกรรมส่วนตัวในวันทำงาน ควรดำเนินการดังนี้:

– หารือกับผู้บังคับบัญชาอย่างตรงไปตรงมา

– วางแผนการลาล่วงหน้า

– พิจารณาใช้วันลาพักร้อนอย่างถูกต้อง

– หากจำเป็น อาจขอปรับเวลาทำงานชดเชย

การสื่อสารที่เปิดเผยและตรงไปตรงมาจะช่วยรักษาความสัมพันธ์ที่ดีในการทำงาน และป้องกันปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

อ้างอิงจาก คำพิพำกษำศำลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ ๖๒๕/๒๕๖๒ 

#HR รีพอร์ต